معنی لقمه خای - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(لُ مَ / مِ)

منسوب به لقمه، خرد. به اندازۀ یک لقمه.
- گز لقمه ای، گز به قرص کوچک که ناشکسته میتوان به یکبار در دهان برد

(لُ مَ / مِ یِ)

بزماورد. زماورد. نواله. نرگس خوان. نرجس المائده. میسر. مهنّا. نواله. نرگسه خوان. لقمۀ خلیفه. و رجوع به لقمۀ خلیفه و بزماورد شود

(لُ مَ / مِ بَ)

اعطای لقمه. توسعاً روزی دادن:
لقمه بخشی آید از هرکس به کس
حلق بخشی کار یزدان است و بس.
مولوی

(بَ / بِ کَ / کِ)

آلوده کننده لقمه. رجوع به آلای شود:
لبش گاهی بخواهش لقمه آلای
ولی در زیر لب لخت جگرخای.
طالب آملی

آنکه لقمه و نواله خاید: چون روان باشی روان و پای نی می خوری صدلوت و لقمه خای نی. (مثنوی لغ)

نواله کادیک نواله شیرین گونه ای شیرینی در رده زولبیا و بامیه

نواله ربای شکمباره

نواله جوی روزی جوی

لقمه دادن نواله بخشی روزی دادن: لقمه بخشی آید از هر کس بکس حلق بخشی کار یزدانست و بس. (مثنوی لغ)

نواله آلای

نواله یی گراسی، کوچک منسوب به لقمه، کوچک باندازه یک لقمه

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما